دیابت نوع یک : پیوند سلولهای بنیادی(از سلولهای بیضه) خود فرد و تبدیل آن به سلولهای تولید کننده های انسولین

بر اساس نتایجی که محققین دانشگاه پزشکی Georgetown (GUMC) در مورد پیوند سلولهای بافت بیضه به عنوان جایگزینی برای سلولهای بتا در پانکراس انجام دادند، مردان مبتلا به دیابت نوع یک درآینده احتمالاً می توانند مجدداً دارای سلولهای تولید کننده انسولین شوند.

نتایج این تحقیقات در کنگره ی سالانه سل بیولوژی در فیلادلفیا ارائه گردید. محققین با مدارک آزمایشگاهی و مطالعات حیوانی توانستند سلولهای بنیادی اسپرماتوگونیال انسانی (SSCs) را به سلولهای بتای جزایر لانگرهانس در پانکراس تبدیل نمایند. محققین ابراز داشتند که این تبدیل بدون استفاده از هر گونه ژن اضافه ای در آزمایشگاه انجام شده است. در حال حاضر در اکثر آزمایشگاهها برای تبدیل سلولهای بنیادی به بافتهای دیگر از سلولهای بیضه استفاده می شود.

پرفسور Gallicano از بخش سلولی دانشگاه GUMC می گوید هیچ سلول بنیادی (چه بالغ و چه جنینی) قادر به تولید انسولین کافی برای درمان دیابت در انسان نیست، اما ما متوجه شدیم که سلولهای اسپرماتوگونیال با تبدیل به سلولهای بتا قادر به تولید انسولین کافی برای درمان دیابت نوع یک هستند.

در روشهای دیگر استفاده از سلولهای بنیادی، که تاکنون برای درمان دیابت پیشنهاد شده است، دانشمندان با استفاده از سلولهای بنیادی پلوری پوتنت (IPS) و برنامه ریزی مجدد این سلولها با استفاده از ژنهای دیگر برای تبدیل سلولهای بنیادی بالغ به سلولهای بنیادی جنینی می توانستند بافت پانکراس را بازسازی کنند اما در طی این تکنیکها تومورهایی در بافت پیوند شده، ایجاد می شد. این مسئله در سایر روشهایی که با استفاده از ژنهای خارجی سعی در تولید سلولهای  IPS را دارند نیز وجود دارد.

محققین در روش جدید به جای استفاده از سلولهایIPS، از منبع قابل دسترسی مثل سلولهای اسپرماتوگونیال که به عنوان سلولهای پیش ساز اسپرم در بیضه وجود دارند، استفاده کردند . محققین با استفاده از بیضه ی اجساد قادر به تهیه ی سلولهای SSCs بودند. از آنجایی که سلولهای SSCs دارای ژنهای لازم برای تبدیل به سلولهای بنیادی جنینی هستند، نیازی به افزودن ژنهای جدید برای کمک به تغییر شکل آنها به سلولهای زاینده وجود ندارد.

 دکتر Gallicano می گوید این سلولها همان سلولهای زایشی جنس نر هستند که در واقع همان سلولهای بنیادی بالغ می باشند. او می افزاید هنگامی که این نوع سلولها را از  کیسه ی بیضه خارج می کنند سلولها گیج شده و در طی چند هفته  به هر سه نوع لایه ی زاینده تبدیل می شوند و این همان سلولهای بنیادی پلوریپوتنت واقعی است.

 گروه تحقیقاتی پرفسور Gallicano با برداشتن یک گرم از بافت بیضه موفق به تولید یک میلیون سلول بنیادی در آزمایشگاه شدند. این سلولها بسیاری از مارکرهای بیولوژیکی و خصوصیات طبیعی سلولهای بتای جزایر لانگرهانس را دارند. محققین این سلولها را به موشی که از طریق نقص ایمنی به دیابت مبتلا شده بود، پیوند زدند. بعد از یک هفته بدن موش قادر به  پایین آوردن گلوکز گردید. این مشخصه ی تولید کافی انسولین برای کاهش هایپرگلیسمی بود. درحالیکه این تأثیر یک هفته بیشتر تداوم نداشت. دکتر Gallicano ابراز می دارد که آنها در تحقیقات جدید بازدهی این کار را افزایش خواهند داد. تحقیقات در این زمینه ادامه دارد.

منبع: www.sciencedaily.com